Stokrozen
Midden juli
’t dorpje Oud Velsen
feeëriek in kleur getooid.
Stokrozen alom
langs de gevels
als ’t ware in droom hier uitgestrooid..
Markante kleuren
op groene stengels
In purper , roze , rood en wit,
Ingeklemd tussen
straatsteen en gevel
sfeervolle bloemen in divers outfit.
Sfeervolle bossen
vol keurige rozen
Wuiven in een briesje u welkom toe.
Het oogt als
lustoord, puur natuurvol
Wandel , geniet , ervaar de clou.
Bijen en hommels
snoepen van die weelde
stuifmeel besprengd dragen zij die uit
als last en volheid
naar hun nesten
genoegzaam met die volle buit
Voor de toerist nu
hoogtijdagen
idyllisch dorp vol kleurenpracht.
Daarnaast een kleur-
rijke expositie
In ’t Oude Raadhuis ,om niet, gebracht.
Teun Hoek
juli 2021
Monumentendag
Rondleidingen in
Oud Velsen
Historie rond plekken van plezier
Cafë ’s en kroegen
Biljart, fanfare
Vond je vroeger nog alhier.
Van dromerig plekje
Aan een zandpad
Bracht het Noordzeekanaal meer vertier
Tram en pont
Ook de pakketboot
Gloeiden aan tot swing en zwier.
Drie plekken kwamen
Weer in leven
De kruidenier van ’t rode hert
Biljart prestaties
Heel bedreven
In de zwarte os . kundig , alert.
Een duitser die
Kanaal kwam graven
Een helse klus, zijn broer ging dood
Zijn opgaaf hier
Te overleven
Dat men hier vol ellende bood.
Koffie na afloop
Hulde aan de stichting
Voor deze unieke herbeleefde dag
Wethouder Verwoort
Maakte die dag open
Schaafsma begeleidde ons met plezierige lach.
Teun Hoek
oktober 2019
Het Velser Liedje
Gelegen aan den polderzoom
In 't oude Kinheimland,
Verrijst uit dichte boomenpracht
Een dorpje o zoo schoon.
Dat is het dorpje Velsen klein
Daar aan dien polderrand,
Het schoonste wel in Kennemerland
Daar uun dien waterkant.
Ik min het zoo dat dorpje klein
Duur aan dien polderrand,
Omarmd door 't schoone Velserbeek
En 't mooie, Waterland,
Ik min het zoo dat kerkje oud
Vertellend van voorheen,
Omsloten door een boomenkrans
En huisjes lief en kleen.
De vogels zingen er hun lied
Den dorpelingen voor,
De reigers in het reigersbosch
Zij klepperen in koor:
Wat Iigt Uw dorpje daar toch mooi
Wel 't schoonst in Kennemerland,
Gelegen tusschen boomenpracht
Daar aan dien polderrand.
Willem van Tilburg, 1925
Velsen
Door dras te dempen en te graven
waterweg voor Amsterdam
en rasse groei van IJmond’s lam
ontstaat verbinding naar de haven.
De mens, hij sloopt en hij creëert
rolt asfalt tussen buitenplaatsen
snoert en snijdt het laatste
zicht op groen, ‘t dorp verweert.
Nu schuren schepen wallekant
toornen boven kerk en huizen
sturen naar de grote sluizen
voorbij Velsen, de figurant
verwonderd in de Torenstraat
houdt zijn adem in, verglijdt
met stille stapjes in de tijd
bang om wat verloren gaat.
Inge Verhoog
Stadsdichter Velsen 2012
Dorp Velsen…
Soms lijkt het of men d’ oude geest
nog in het dorpje Velsen leest.
De klank van Bonifatius preken
is uit de dorpskerk niet geweken.
De pandjes nu als monument
hebben die oude tijd gekend.
Wat werkers van de graverij
liggen eendrachtig op een rij.
Het weeshuis. Huis voor oude mannen
is overdekt met nieuwe pannen
maar straalt iets van allure uit
van een destijds gebouwd besluit.
De oude kloostermuur geborgen
omsluit wat tuinen met hun zorgen
het kruid is nu groenten en bloem
maar toont iets nog van vroeg’re roem.
Het oude raadhuis staat te pronken
met gevelbeelden die verzonken
iets melden uit vergane tijd
ons onbekend, hoe het ook spijt.
Het rode hert ,waar eens de paarden
in bonte rij zich hier vergaarden
om na een lange stoffige rit
te genieten van wat aards bezit.
Veel is voor het kanaal verdwenen
daar waar ’t moderne is verschenen
buigt ’t oude dan haar hoofd
en wordt ’t verleden ons ontroofd.
Toch hangt de sfeer van oude tijden
nog in de oude smalle straat
als men daar proevend verder gaat
zich aan dit ouds te wijden..
Teun Hoek
november 2007