Je zou denken dat je Risotto leert kennen in Italië. Niets is minder waar in dit geval. Begin jaren ’90 had Italië ons hart (nog) niet veroverd. Klaas koesterde het idee, dat het een land van spaghettivreters en messen-trekkers was…. Waar hij later gelukkig op terugkwam, waarna we heerlijke reizen naar Italië hebben gemaakt. Rome, Toscane, de Marche én geskied in de Dolomieten.

Men neme:

Tijdens die reizen kwamen we tot de ontdekking dat er geen ‘standaard’ Risotto bestaat. De basis is rijst. Riso! Met veel variaties…

De eerste variatie leerden we dus niét in Italië kennen, maar in een restaurant op het Caribische Saint Martin. Het Frans deel van St. Maarten. Klaas was daar een half jaar ‘uitgezonden’ van zijn werk. En natuurlijk (…) koppelde ik daar een vakantie aan. Dan kom je bijna vanzelfsprekend op een avond terecht in een restaurant aan het leuke haventje van Marigot, zie foto. Maar….. de Franse keuken is niet aan ons besteed. We hebben eigenlijk nergens zo slecht gegeten als in Frankrijk. Ik hoor je denken, die zijn op de verkeerde plaatsen geweest. Vast wel, maar de Franse keuken schijnt zijn wortels in Italië te hebben! Dus het Franse deel van het menu gemeden. De ons onbekende ‘Risotto del Mare’ als hoofdgerecht bleef over. En lekker! Om een lang verhaal kort te maken: sindsdien zijn we verknocht aan Risotto en later vele malen gekozen als ‘Primi Piatti’ in Italië.

De ‘del mare’ variant hebben we echter nooit meer zo lekker teruggevonden. Thuis slaagden we er niet in de juiste zeevruchten smaak te vinden, die het op St Martin zo lekker maakte. Een prima alternatief bleek de zeer smakelijke, hiernaast beschreven ‘Risotto con Tartaro’ te zijn.

Risotto dient niet te droog, maar ‘nattig’ te blijven.

Heerlijk met een salade, als je het als hoofdgerecht serveert.

Om héél eerlijk te zijn, Risotto ziet er niet altijd écht 'smakelijk' uit. Als je begrijpt wat ik bedoel…. Maar is het wel!

Buon appetito!
  José  & Klaas